31 Mayıs 2012 Perşembe

Bazen böyle..





"Ne zaman içime biraz fazla baksam yükseklik korkum depreşir"
Murathan Mungan





8 yorum:

  1. yazan yazabilen herkesi aşkla seviyorum. kelimelerin belini nasılda büküyorlar utanmadan :)

    YanıtlaSil
  2. Yazan herkesi sevmiyorum ne yalan söyliyeyim.Tekrara düşmek insanca birşey ama sürekli tekrarlar beni bunaltıyor artık(kendi yazdıklarım bundan münezzeh değil tabi) :(

    Yazabilen herkese selam olsun öyleyse.
    Mesela sana.. :)

    YanıtlaSil
  3. yazabilmek ayrı şey büşram bu konuda fikrimiz sabit :)
    benim adımı anman bile vallahi de beni utanca boğuyor :))
    yapma etme kurban olam :)

    YanıtlaSil
  4. Şimdi dücane bey'den iktibasla
    "Fazla mütevazilik kibirdendir" :) diyeceğim ama olmayacak..

    YanıtlaSil
  5. haha ahh büşraa ne desem kar etmeyecek ama sen beni , çapımı biliyosun gerisi laf-u güzaf :)

    YanıtlaSil
  6. zaten mesele de bu.. kendimize bakmak yada kendimizden kaçmak.. kendisine bakanlar, daha doğrusu bakıpta kendisini gerçekten görenler için yaşamak oldukça zordur.. farkındaysanız zora, sıkıntıya, acılara düştüğümüzde kendimize bakmadan geçeriz.. hatta umudu dahi kendimize sırt dönerek ararız.

    çünkü insan kendisinde, varlık kadar "anlam!" içinde dönüp deveran etmekte..

    YanıtlaSil
  7. "varlık" kadar anlam..
    İdrak arttıkça insanın omuzundaki yük de çoğalıyor o vakit.
    Anlamın bir sonraki adımı diğer anlamlar oluveriyor.Bu yüzden hakikat yolcuları ölmeyi değil yaşamayı istiyor..

    Teşekkürler üveys.
    Yine güzel şeyleri çağrıştırdınız zihnimde..

    YanıtlaSil

Sözün Gücüne inanmayan neden kelime-i şehadet getirir ki?..