26 Nisan 2010 Pazartesi

A'raf..


Esselamu Aleykum..
Yeniden dokunabilmek varmış klavyenin tuşlarına bir iç dökme miktarınca ..

Gül kokulu yardan gül kokulu evden gelmek zor olsada ayrılıyormuş insan yüreği burkan tekrar dualarıyla..


Rabbim davet etti beytine, insanlığın ilk evine,beldelerin en güzellerine..
"Lebbeyk" diyebildik,
ademliğimizi hatırlayıp adamlığımızı sorgulayarak..


Sorumluluğumuzu yüklenip döndük elhamdülillah

Tüm Mümin kardeşlerime nasibetsin
Rabbim Mekke'yi Medine'yi
O güzel Rasulü(s.a.v) Ve O güzel Beyt'i..


Sözün bittiği yerden konuşmak zormuş
Bu şaşkın haletten çıkınca birkaç resim bloguma eklerim inşallah birkaç kelama iliştirerek..
Hem çok anlatılası hem çok susulası bir A'raf..

Şimdilerde ne burada ne orada bir deli savrulması halinde
Gündüzler burada geceler orada geçiyor
hayrolsun :)

Hocamın sözü kulağıma küpe olmadı henüz "Yüreksiz yapamaz insan gelirken yüreğini bırakma,kabeni ve Nebi'yi yüreğine al" diyordu..


Sezen ablada diyorya:
Nerde bende o yürek..

NüHa