Sabah ilk işlerimden olan(bu çokda tavsiye edilebilir bir durum değil bazen travmalara sebep olabiliyor) gazetelere göz atıp, takip ettiğim yazarları okuyordum..
Pek iç açıcı, gözlerime ışık verici bir şeye rastlamamıştım ki Osman Özsoy'un yazısını okuyana kadar..
Şimdi kahvemi hain bir gülüşle değil! bir gururla yudumluyorum ki sormayın gitsin.... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sözün Gücüne inanmayan neden kelime-i şehadet getirir ki?..