Kıyamadım Bilmeye...

Bir ölüm kalmış özü sözü bir

buna kırılmak denir..

(kırgın'dan)

geçerken dünyanın bir kenarından

Bişey gördüm de

Çok güzeldi, kıyamadım bilmeye...

(yetim'den)

Ne kötü bulamamak

yaşayacak birşey

(çalışan kesim'den)

Çıkmazdım hiç aşkın sözünden

şehre gelmeden...

(yerleşik hayat'tan)

Ağır misafir gibiydik gençken

Dünyaya bakınca dalgalandı içimiz

Şimdi böyle değil; suratsız günler..

Ne olacak halimiz

(dönüş hazırlığı'ndan)

Bir yerden geliyoruz;

Üzülmekten....

(neşide kadın'dan)

Sadece birini okudum ama

Dört kitapta yeri var;insan ölümlü.

Ey Ölüm lafını unutma

(üç saniye koridoru'ndan)

İbrahim Tenekeci

Bakmayın böyle bilirkişi gibi seçtiğime

anlamadan da sevmektir şiir, öğrendim..
Şairin dediği gibi "kıyamadım bilmeye"

Çünkü bilseydim, benim olurdu artık.. benim izin verdiğim kadarını anlatabilirdi bana.. susardı.. sustururdu onu aklım..
Oysa öylemidir bilgisine dokunamadığımız şiir..binbir yankıyla girer gönle..Her açtığında duvağını başka bir dizinde ağlatır seni..
İnsan bildiklerine değil bilmediklerine de şükretse diyorum..
Yoksa masumiyetin varlığına nasıl inanabilirdik..




Bu aralar İsmet Özel molalarımı İbrahim Tenekeci şiirleriyle dolduruyorum

yakın zamanda aramıza teşrif etmesini ve bize niçin "İsmet Özel olmak için yola çıktığını"ve sonra nasıl İbrahim Tenekeci olduğunu anlatmasını diliyorum..

NüHa