19 Mart 2012 Pazartesi

11 Mart 2012 :)


Takip edenlerimiz bilir
Nisam'ın nam-ı diğer Yeritimli karanfilin bebeği dünyaya geldi geçtiğimiz hafta..
Onun artık "anne" oluşu, yeryüzünde Rabbimizin kadınlara verdiği bu en özel
duyguları tecrübe ediyor oluşu bambaşka anlamlar açtı gönlüme..
"Nereden nereye"diye bir nostalji yapmak gerekseydi gözyaşlarımızı yegane tutamadığımız bir an olurdu bu güzel haber.. :)

Burada şahsi yaşantılarımızdan ne kadar bahsetmesekte, mekanik bir şekilde yaşamıyoruz elbette..
Bloga yazı yazmak haricinde hayata dokunmaktan,tozuna toprağına bulanmaktan her daim nasibdarız.. :)

Her insan kendi tarihini bilmek zorundadır diyordu İsmet Özel..
Bizler doğduğumuz zaman diliminden bağımsız düşünemiyor ve yaşayamıyoruz çünkü..
Ne yazık ki "ben doğarken dünyada neler olup bitiyordu ve yeryüzüne nasıl bir zamanda geldim"
konusunda bir fikrimiz olmadan yaşayıp gidenlerden olduğumuz vakit,
anlamsız ve amaçsız bir neslin de temellerini atmış olduk..

Bu su götürmez gerçeklik böylesine yüzümüze çarpıyorken,
Bir gün kendi tarihini öğrenmek istediğinde bir çocuk gittiği ilk adreslerden kendine yön bulsun istedim..

NüHa teyzesinden bir iz de burada olsun istedim.. :)
Hoşgeldin Nisamın minik yavsuru ..
Sen geldiğinde biz,işte tam buradan bakıyorduk hayata...

NüHa

7 yorum:

  1. ne kadar zaman geçmiş değil mi...
    haberi aldığımda ben bile muhteşem duygulara kapılmışken yavrusunu kucaklayan nisa neler hissetmiştir Allah bilir :) neler hissettiğini sorduğumda mutlaka yaşanmalı yanıtını verdi :)
    Rabbim nisamızın bebeğini hayr üzere kılsın.. amin..

    YanıtlaSil
  2. Amin Tuuba'm..
    Ne kadar zaman geçmişten ziyade ne çok şeyi sığdırıyoruz kısacık zaman dilimlerine..

    Bu minik haber bizimde bu arada büyüdüğümüzün ilanı oldu gibi.. :)

    YanıtlaSil
  3. 4 yıl olmuş kuzum biz bizi bileli :)
    evet büyüdük sanırsam kötü mü ettik bilmiyorum ki :))

    YanıtlaSil
  4. Maşallah dedin mi aziz dostum... :)
    Biz bizi bilmeye devam ediyoruz hamdolsun..

    YanıtlaSil
  5. Maşallah maşallah ruhumm...

    hamdolsun ya Rabbime hayatlarımıza şahit olmak ne güzel

    şükürler olsun..

    YanıtlaSil
  6. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  7. Level atladık yani dostlar..
    Birimiz "annelik ben"ini keşfe çıktı..

    Yar kokusu ve evlat kokusu unutulmazmış hiç nisam..Annem öyle öğretti..

    Su basmadan blogumu dağılalım bak burdan :(

    YanıtlaSil

Sözün Gücüne inanmayan neden kelime-i şehadet getirir ki?..