"yine hicran ile çılgınlığım üstümde bugün...
bana vahdet gibi bir yar-i müsaid lazım!
Artık ey yolcu bırak...ben,yalnız ağlayayım..."
22 safer 1331
M.Akif Ersoy
Masamın üzerinde günlerdir duran Safahat..
Bazen uzun geçen kitapsızlık günlerinde, ismini okumaktan bile haya edeceğim, beni "ben" de soluklandıracak isimleri ve eserleri, her an görebileceğim dokunabileceğim yerlerde bulundurmak adetimdir..
Acziyetimin ve sorumsuzluğumun kim tarafından hatırlatıldığı da önemlidir çünkü..
Vicdanıma bir yük gibi binen o anların sonrasında açılan yolların bereketi ne güzeldir..
Bir Şairin diliyle uyarılmak ne güzeldir...
Akif'in üstteki dizelerinden duyulan çığlığı..
sessizliğimize emanet etmek istedim...
NüHa
"Aczimin giryesidir bence bütün asarım.."
1331'den bu yana ne değişti?
YanıtlaSilİnsanın artık aciz olmadığını mı iddia ediyor yoksa insan artık nefsinin ağlayışını mı hissetmiyor?
Akif bugün insana baksa ne düşünürdü acaba?
Bana kalırsa Akif bugün yaşasa belkide bugünki insana iltifat dahi ederdi..
YanıtlaSilKimse kendi tarihinden bağımsız düşünülemez..İnsan ağlamayı dahi unutuyorsa bunun tek sorumlusu kendisi değildir..
yönlendirilen halk kitlelerine vurmak yerine..kuklacıyı hedefine alırdı..