Tuhaf değil mi? Bazen,
okuduğunuz bir kitapta varolan tüm sözleri kendi kendinize daha önceden düşünmüş ve söylemiş olduğunuz halde derdinize derman olamıyorsunuz..yani sözünüz etkilemiyor ve kendi kendinizi uyaramıyorsunuz..
Hakikatin kimlikli bir kimse tarafından söylenmesini istiyor ve o' söylerse ancak etkileniyorsunuz...
Bir dostum Kafka'yı okuduktan sonra bana dönüp şöyle demişti"Bu adamın yazdığı sözlerde hiçbir üstünlük yok aynısını bizde yazıp söyleyebilecek iken neden o söyleyince değerli oluyor.."
??
Bugün okuğum şu satırlar sanki bu sorumuzun ve sorunumuzun cevabı sadedinde çıktı karşıma: "Söz ehil olanın elinde (dilinde) olmadığında,bizatihi bir kıymet taşımıyor;yani söz söylemek değil,söz söyleyecek mertebede olmak marifet"
Herkesin söz söyleme hakkını kendinde gördüğü bir dünyada en çok "söze ehil" olanları dinlemeyi bıraktığımızdan belkide, söylenebilecek herşeyi bildiğimiz ve hatta söylediğimiz halde derdimizin dermansız kalması..
Susmayı kendine zulüm addeden bizlere Dücane diyorki:
"Sus ki sıra sanada gelsin"..
NüHa
susmaya bu kadar yeminli ve susmanın kudretine bu kadar sığınmaya ihtiyacım varken sıranın artık gelmesini değil sırayı savmanın çabasını güden bir potansiyeli oluşturuyorum zihnimde.susmak ne kadar da zor Ya Rabbim..
YanıtlaSilSenin susuşun sanırım bir bıkkınlığın susuşu
YanıtlaSiltekrar konuşmaya karar verdiğinde etrafında ehillere dahi söz bırakmayacak potansiyelini yabana atmamak lazım :)
Evet oldukça tuhaf.. Diller aynı, sözler aynı ama tesir kuvveti çok farklı.. Ebubekir gibi dua ediyoruz ama neden kabul olmuyor diyoruz?.. Elbette sözler aynı olsa da yürekler, sancılar, elemler farklı.. O sebeple sonuçlar da farklı oluyor..
YanıtlaSilArtık anlamalı insan ki; anlayamıyor insan.. Evet, belki de susmalı.. Susmalı ki, insan sessizliğinde barındırdığı öte alemlerin tınısıyla hayatı başbaşa bırakmalı.. Aslında herşeyin olduğu halinin dışında başka bir halinin de olduğu anlaşılmalı..
Dücane der ki; "Hiçbir şey göründüğü gibi değildir, çünkü şey; görünenden ibaret değildir.." Yüreğine sağlık..
Eyvallah..
YanıtlaSilgüzel özetlemişsiniz.
Sözün manaya en uzak kaldığı şu zamanda anlaşılmak kadar lütuf yoktur sanırım..
http://yeritimlikaranfil.blogspot.com/2010/09/bunu-saymam.html
YanıtlaSilithaf ederim:)
Harika bir yazıydı bu okuduğum da..
YanıtlaSil'Sus'ma bir ihtiyaçtır aslında ki insanın haberi bile olmaz çoğu kez..
ve o nasıl bir şifadır ruha yaşamadan anlaşılmaz..onun getirdiği şükür nasıl bir güzelliktir..
çoğu kez konuşurken bulurum kendimi kendimle,yazılan ne denli uzun olursa olsun kısacık boylu kalıyor bütün cümleler anlamlarını geçince..
sanırım sık sık susmak gerekiyor..sükut..
Evet onca vurdulu kırdılı blog arasında bu blogu bulduğuma ve okuyabildiğime seviniyorum, çünkü içinde huzur var.)
Yüreğinize sağlık inşallah..
s.a. tatlım.uzun zamandır aklıma takılan sorulardan birisini içermiş yazın.çok memnun oldum kendi adıma:)birde sonunda şöyle diyebilirmiyiz sence:söylediklerini hayatına geçirip yaşayan kimselerin sözleri diğerinin üzerinde daha etkili oluyor.yaşamadan aynı sözleri kendine tekrarlasanda faydası olmuyor.onun içindirki ehil olarak seninde nitelendirdiğin zatı muhteremlere hayatımızda çok ihtiyaç oluyor.dua ile...
YanıtlaSilevet kuzum bıkkınlık ki ne bıkkınlık derdini anlatamamanın ve değişmez yanlış anlaşılma algısının bilmem kaç trilyon kez yaşanması...
YanıtlaSilbelkide gerçekten vakit susma vaktidir bu bana dikte ettirilsede...neyse ...
Nisa;
YanıtlaSilEyvallah nisam aldım şiirini benimdir.. :)
Ebr-i Nisan;
Güzel yorumunuz için çok teşekkür ediyorum beğenmenize sevindim ebri nisan..
Sus'maya en çok biz hanım tayfasının ihtiyacı var galiba :) Biraz susup öyle başlasak cümlelerimizin değeri artacak belkide..
Nur;
Nur'um bana söz bırakmamışsın özetlemişsin güzel cümlelerinle..kıymet bilenlerden olmak duası ile..
Ve Ümmü Übeyde;
Sabır güzeldir..
Vel asr..